Σύμφωνα με τον John Gottman τα είδη διαπαιδαγωγησης είναι τέσσερα και βάση αυτών διαχωρίζονται και τα είδη των γονέων.

Αποστασιοποιημένοι γονείς είναι εκείνοι που παίρνουν απόσταση από τα παιδιά τους, κάθε φορά που βρίσκονται σε μία δύσκολη κατάσταση. Αποφεύγουν και παραβλέπουν τα συναισθήματα των παιδιών τους, ενώ παράλληλα υποβιβάζουν τα προβλήματα τους.

Νιώθουν δυσαρέσκεια σε κάθε αρνητική εκδήλωση συναισθήματος και προσπαθούν με όλους τους τρόπους να αλλάξουν την άσχημη ψυχολογική κατάσταση του παιδιού τους χωρίς να την αποδέχονται.

Τα αποτελέσματα της αποστασιοποιημένης διαπαιδαγώγησης στα παιδιά είναι εμφανή και άκρως αρνητικά καθώς τα παιδιά εισπράττουν το μήνυμα ότι τα συναισθήματά τους είναι λάθος, ακατάλληλα και χωρίς αξία. Μεγαλώνοντας λοιπόν είναι πιθανόν να εξελιχθούν σε ενήλικες που κρύβουν και καταπίνουν την οργή και τη λύπη τους, σαν να είναι συναισθήματα χωρίς νόημα, να έχουν δυσκολίες στο διαχειρισμό των συναισθημάτων τους και την αποδοχή τους, και να ακολουθήσουν τον δρόμο της προσποιητής ευτυχίας καθώς θα πασχίζουν διαρκώς να δείχνουν χαρούμενοι απορρίπτοντας κάθε αρνητικό συναίσθημα.

Επικριτικοί-Αποδοκιμαστικοί γονείς, είναι οι γονείς που επικρίνουν και αποδοκιμάζουν τη συναισθηματική έκφραση των παιδιών τους ειδικότερα όταν αυτή εκφέρεται με αρνητικά συναισθήματα.

Συνήθως επιπλήττουν, πειθαρχούν ή ακόμη τιμωρούν τα παιδιά τους για την εκδήλωση των συναισθημάτων τους. Έχουν την πεποίθηση ότι το παιδί εκφράζει αρνητικά συναισθήματα για να πετύχει κάποιο σκοπό, με αποτέλεσμα οι ίδιοι να θυμώνουν και να θεωρούν δίκαιο το παιδί να τιμωρηθεί για να συμμορφωθεί και να μην επαναλάβει την ίδια αρνητική συμπεριφορά.

Τα αποτελέσματα της επικριτικής-αποδοκιμαστικής διαπαιδαγώγησης μοιάζουν κατά πολύ με τα αποτελέσματα της αποστασιοποιημένης διαπαιδαγώγησης με τις επιπτώσεις όμως σε μεγαλύτερο βαθμό, καθώς το παιδί που δέχεται επίπληξη και τιμωρία για την έκφραση των συναισθημάτων του, αισθάνεται ιδιαίτερα ενοχή όταν αυτό βιώνει αρνητικά συναισθήματα και τα καταπνίγει από το φόβο μην τιμωρηθεί. Σαν ενήλικας είναι ένα άτομο ενοχικό και κλειστό που δεν εκφράζει τα αληθινά του αισθήματα.

Οι Επιτρεπτικοί-Παραχωρητικοί γονείς, είναι οι γονείς που επιτρέπουν και αποδέχονται ελεύθερα οποιαδήποτε συναισθηματική έκφραση του παιδιού τους, το παρηγορούν όταν βιώνει αρνητικά συναισθήματα χωρίς να το επιπλήττουν ή να το κατευθύνουν για το πως πρέπει να αισθάνεται. Όμως δεν θέτουν όρια στην συμπεριφορά και δεν προσφέρουν καθοδήγηση, πολύτιμα εφόδια στην διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού.

Τα παιδιά των παραχωρητικών γονέων δυστυχώς δεν ξέρουν να χειρίζονται τα συναισθήματά τους γιατί δεν παίρνουν σημαντικά μαθήματα καθοδήγησης όταν τα εκφράζουν, δεν έχουν όρια συμπεριφοράς και θεωρούν πως όλες οι συμπεριφορές είναι αποδεκτές. Δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν, να αποκτήσουν φιλίες, να κοινωνικοποιηθούν ομαλά και να αποτελέσουν βασικά μέλη μιας ομάδας, κυρίως λόγω της ανεξέλεγκτης συμπεριφοράς τους.

Οι Συναισθηματικοί Μέντορες, είναι οι γονείς που εφαρμόζουν την Συναισθηματική Αγωγή. Αφιερώνουν χρόνο στο παιδί τους όταν αυτό εκφράζει τα συναισθήματά του, δεν επικρίνουν το παιδί για τα συναισθήματά του, αντίθετα βλέπουν τα αρνητικά συναισθήματα ως μία ευκαιρία για επικοινωνία και οικειότητα. Αξιοποιούν τις στιγμές έκφραση συναισθημάτων για να ακούσουν ουσιαστικά το παιδί, να το βοηθήσουν να κατανοήσει το συναίσθημα του και τους λόγους τους οποίους το έκαναν να αισθάνεται έτσι. Θέτουν όρια και διδάσκουν τις αποδεκτές εκφράσεις των συναισθημάτων, αποτέλεσμα αυτού το παιδί να κατακτά δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων.

Οι Συναισθηματικοί Μέντορες, αποδέχονται όλα τα Συναισθήματα, όχι όμως όλες τις Συμπεριφορές!

Τα παιδιά που μεγαλώνουν με τη Συναισθηματική Αγωγή μαθαίνουν να εμπιστεύονται και να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους, έχουν όρια και εκδηλώνουν επιθυμητές συμπεριφορές, και αυτό πηγάζει όχι από τον φόβο της τιμωρίας ή της επίπληξης, αλλά από το Συναισθηματικό Δέσιμο που έχει το παιδί με με τους γονείς τους. Είναι πιο ικανά στο να βρίσκουν θεμιτούς τρόπους επίλυσης των προβλημάτων τους και να μην παραιτούνται από την διεκδίκηση των στόχων τους. Σαν ενήλικες εξελίσσονται σε δυνατές και υγιείς προσωπικότητες που δημιουργούν ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς και ξέρουν να αποφεύγουν κινδύνους.